اثرات فیزیولوژیک کاروتنوئیدهای آستازانتین و بتاکاروتن بر فعالیت های تولید مثلی و رشد ماهی طلایی ماده (carassius auratus)

این تحقیق به منظور تاثیرو مقایسه سطوح مختلف کاروتنوئیدهای آستازانتین و بتاکاروتن برعملکرد فیزیولوژیک تولید مثل ماهی طلایی ازآذرماه 1390 لغایت اردیبهشت 1391 در مجتمع تکثیر و بازسازی ذخایر ماهیان استخوانی شهید انصاری رشت انجام گرفت. به این منظور، شش جیره حاوی کارتنوئیدهای آستازانتین(50a ,100a ,150a) و بتاکاروتن(50b 100,b150b) با مقادیر50 ،100 و 150 میلی گرم درکیلوگرم جیره ازآستازانتین وبتاکاروتن ویک جیره شاهد بدون کارتنوئیدافزودنی تهیه شد. این تحقیق در قالب یک طرح کاملا تصادفی در هفت تیمارو سه تکرار طراحی گردید. به این منظور تعداد 1050 قطعه ماهی مولد بامیانگین وزنی 19/2±21/47 گرم در 21 وان فایبرگلاس توزیع وبا جیرههای تهیه شده به مدت پنج ماه تغذیه شدند. در حین مراحل تغذیه از کبد وتخمدان مولدین نمونهبرداری شد. درپایان اردیبهشت، پس از اطمینان از رسیدگی جنسی، مولدین ماده با نرهای یکسان(تغذیه شده باجیره شاهد) تکثیر شدند. کلیه ویژگی های تکثیر، انکوباسیون و مراحل لاروی تیمارهای مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده وجوداختلاف معنی?داری برای شاخص گنادی مولدین درمرحله سوم رسیدگی جنسی بود ولی میزان هماوری کل، نسبی و کاری مولدین در تیمارهای مختلف، اختلاف معنی داری رانشان نداد. میزان کارتنوئید کل تخمدان در طی مراحل رسیدگی جنسی روند نزولی را نشان داد. نتایج نشان دهنده رابطه معنی داری بین شاخص کبدی وگنادی با میزان کارتنوئیدکل کبد وتخمدان درمرحله سوم و چهارم رسیدگی جنسی بود. درمرحله تکثیر، میانگین درصد لقاح وقطر تخمها در تیمارهای حاوی کارتنوئید، بیشترازتیمارشاهدبود(05/0?p). ضمنا در مرحله انکوباسیون میزان درصد بازماندگی در تیمارهای150a و150b در مراحل مختلف، نسبت به تیمارهای دیگر وتیمارشاهد بالاتر بود(05/0?p). در مرحله پرورش لارو متوسط درصد تخم لقاح یافته ولارو تولید شده به وزن مولدین درتیمار150a نسبت به دیگر تیمارها وتیمارهای آستازانتین نسبت به تیمارهای بتاکاروتن بالاتر بود(05/0?p). متوسط وزن لاروهای تیمار150a درقبل از جذب کیسه زرده وپایان مرحله لاروی، نسبت به تیمار شاهدو تیمارهای دیگر بالاتر بود(05/0?p). درصد بازماندگی لاروها درتیمار150a و150b درپایان مرحله لاروی نسبت به تیمارهای دیگر برتری محسوسی داشت(05/0?p). درفاصله بین لقاح تامرحله گاسترولاسیون، مقدار آستازانتین وبتاکاروتن درتمامی تیمار ها مورد مصرف قرار گرفته و به شدت کاهش یافت. کاهش مقدار بتاکاروتن نسبت به آستازانتین دراین فاصله زمانی کمتربود. میانگین درصد بازماندگی تخم ها درتیمار های حاوی کارتنوئید بالادرانکوباتورهای با تراکم بالا و معمولی اختلاف معنیداری رانشان نداد. نتایج این تحقیق نشان داده که کارتنوئید آستازانتین در بیشترین مقدارخود درجیره توانسته است باعث بهبود خصوصیات تولیدمثلی ماهی طلایی شود.